رویدادهای کارگری در سالی که گذشت
۱۴۰۲ برای کارگران با سرکوب آغاز شد و با سرکوب به پایان رسید؛ اسلامگرایان شیفته نئولیبرالیسم به بهانه «تورمزا» بودن افزایش دستمزد، سرکوب مزدی را بر کارگران تحمیل کردند، خدمات اجتماعی بیشتری را خصوصیسازی کردند، کارگران بیشتری را بازداشت و زندانی کردند و تهاجم سازمانیافته به قوانین کار و تأمین اجتماعی را پیش بردند. هیچ یک از این اقدامهای سرکوبگرانه اما مانع تداوم مبارزه کارگران نشد. بازنشستگان صندوقهای مختلف متأثر از بحرانهای تحمیل شده حکومت به صورت مستمر به خیابان آمدند. پرستاران علیه استثمار بیرحمانه دست به تجمع زدند. کارگران پیمانی نفت و گاز به سنت سالهای اخیر اعتصابهای گسترده زنجیرهای را سازمان دادند. در ذوبآهن اصفهان و گروه ملی صنعتی فولاد ایران جلوه دیگری از مبارزه سازمانیافته کارگران در شرایط سرکوب نمایان شد.
به گزارش زمانه؛ محور مشترک تمام اعتراضهای کارگری استثمار بود؛ دستمزد اندک …